Künüm çeşit vaqialrnen bağlı oldı. Birleştirip, bir qaydnıñ içine nasıl etip sığdırdım? Özüm añlamayım.
Saba «Yañı postada» yollanma aldım, içindeki ukrain milliy örneklernen bezetilgen futbolkanı birden kiydim. Aqyarğa yol aldım. Anda meni mühbirler bekley edi. Maşinam – ukrain örneklernen yaraştırılğan, içindeki bayraqlar – ukrain ve Avropa Şurasınıñ, men özüm - bezetilgen urbada – Aqyarğa kettim! İşte, böyleliknen Rusiye ve Ukraina hristianlıq peyda olğan yerde körüştiler.
Ya soñ? Soğan!!!
Nahimov yanında toqtaldım. Etrafını kezdim. Nahimov dayandı, tuvğanı olam da.. DAİ hadimleri yüzlerini çevireler. Arbiyler körmeyler. Polimenlerniñ yüzleri küle…
Mühbirlernen körüştim. Urbam, maşinam ve bayraqlarımnı körip, ayrette qaldılar. Men birden olarğa ayttım, men – Uydurmam. Asılında, dünyada yoqım, amma kölgem bar. Olarnı Qırımnıñ yalı boyuna alıp ketmge qarar aldım.
Simeizge yol aldıq.. Yol boyu çeşit mevzularda qonuştıq. Yalığa yaqınlaşqanınen turistlerniñ sayısı da azlaştı. Maşinalar esasen, qırımlı, Donetsk ve Lugansktan da bar edi. Qaçaqlar yañı yerlerni menimseyler. Eñ meraqlısı, «Donetsk Halq Cumhuriyetinden» esasen «Leksus», «Mersedes», «Toyota»larğa minip, «közge çarpmağan iş adamları» qaçıp keldiler. Yani, Donetskte eñ olmaycaq, ufaq-tüfek ticaretnen oğraşqanlar bu kibi maşinalarda yüreler.
Rusiye nomerleri ile maşinalar yoq derecede. İşte, akvaparkqa qadar kelip yettik. Amma, yalığa qadar barmaq küç olğanını añladıq. Raatlanğan bir qoranta añlatanı kibi, Aleksandriya sözü yazılğan tahta yanından keçip, soñra biraz artqa burıp, aşağa yipnen tüşip yalığa yetmek mümkün. Biz ise er şeyni diñlegen soñ, yalığa töpeden baqmağa qarar aldıq. SAHRA!
Alupka. Saray. Men anda qışta bir qaç kere barğanda, adamlarnı ton ve örmelerde körgen edim. Bugün ise, tonlarnı bile körmedim. Yazdır, onıñ içün. Biz aşıqmay kettik. Apansızdan qarşımızğa yaş qoranta çıqtı. Ve çıqarğan videomızğa tüşti. Qadınnıñ üstünde mavı tüsteki şort ve sarı futbolka bar edi. Erkek ise, qara –al tüsteki tüb urbasında edi. Men yaqınlaşqan soñ: « То є Слава Україні, чи ні???», - dep bağırdım. Qadın şübeli nazar taşladı. Men, ise yañlışqanımnı añladım. Biz yolnı devam ettik, endi bu rast kelgen qadın urbasını alıp taşlar dep şaqalaştıq…
O da bizim artımızdan yetti… Dudaqları morlaştı, titrey edi. O, onıñ aqqında bütün çıqarılğan malümatnı yoq etmege talap etti. Onı Avropada körseler, o dayanmaycağını ayttı(!) Men soradım: «Sizni qorqutalar yoqsa?» - «Siz!!!»-dep cevaplandı. Men oña urbası ukrain bayrağınıñ tüsünde olğanını añlatmağa tırıştım… Ve şu daqiqası: «Men istegen kibi kiynem. Men ukrainlim. Rusiyeli degilim. Siz maña bayraq aqqında aytasız. Men qaydan bileyim nasıl bayraq ve nasıl tüsler! Siz yalan aytasız! Tez siliñiz! Men havflı bir vaziyettem! Siz ömürimni parça-kesek ettiñiz!»
Yalta. Оreanda. Espanola. Üyle zamanı. Adam – qaynap taştı. Men ve daa ekiadam bar edik. Biz masa başına oturdıq. Hızmetçi pek ünerli rast keldi. Laqırdı devamında Donetskten kelgenini añladıq. QAÇAQ! Amma, boş boğaz degil. Endi eki afta devamında çalışa, qorantasını Donetskten Yaltağa alıp ketirdi. Men, ya ne içün Canköyge ketirmediñ, dep soramadım, çünki pek yahşı hızmet etti.
Qırım işğalinen razımı, dep sorasaq, o böyle (DİQQAT!)cevap berdi: «Men em Rusiye, em de «Donetsk Halq Cumhuriyeti» ükümetinen razı degilim. Olar episi - aydutlardır. Men Ukrainanıñ birligine qol tutam. Onıñ içün sizge eñ yüksek seviyede hızmet eterim!». İçimiz cıllı bir içimliknen tolğanı kibi, yımşadı.
İşte böyle: öz baryağınıñ tüslerini bile bilmegen qadın, aqayı da «Pravıy sector»nı körmeyip, ondan qorqıp yüre. Ve Donetskten kelgen qaçaq, sağlıqlaşqanda fısıldap: «Slava Ukraine!» dep ayttı.
Qırım! Ne güzelsiñ! Sen – qarama-qarşılıq ile tolu diyarsın!
Liza Bogutski, Qırımdan ukrainli, etnik rus jidobanderovka
«Bloglar» rubrikasında bildirilgen tüşünceler müelliflerniñ noqtai nazarını bildirip, muarririyetnen aynı olmaması mümkün
